Για το πάρσιμο, ή αλλιώς κατάκτηση, του κάστρου του Άη-λάρκου (Άγιος Ιλαρίωνας) υπάρχουν πολλές εκδοχές με τις δύο, όμως, να είναι οι επικρατέστερες που συμπληρώνουν μια πλειάδα από μύθους που αφορούν στο πρόσωπο της περίφημης ανώνυμης Ρήγαινας.

Η μία εκ των δύο παραδόσεων αναφέρει ότι η Ρήγαινα βρισκόταν εντός κάστρου όταν αυτό είχε κυριευθεί από τους εχθρούς και έτσι ήταν αδύνατο να ξεφύγει. Τη μέρα που οι πολιορκητές εισέβαλαν στο κάστρο, η Ρήγαινα στεκόταν σε έναν βράχο στη βόρεια πλευρά του παλατιού γνέθοντας μαζί με κάποιες υπηρέτριές της. Από εκεί έδινε οδηγίες στους δικούς της στρατιώτες για το πώς να πολεμούν στη μάχη. Σε κάποια στιγμή, αστειευόμενη άφησε το αδράχτι, που ήταν τυλιγμένο στην κλωστή, να πέσει στον γκρεμό με αποτέλεσμα αυτό να φτάσει στο βάθος του. Ακολούθως, άρχισε να το τυλίγει προτρέποντας τις υπηρέτριες να σκύψουν και να δουν πώς είναι δυνατό να αντέχει η κλωστή το βάρος του αδραχτιού. Εκείνην την ώρα οι εχθροί έρχονταν προς τα πάνω και έτσι η Ρήγαινα πηδάει στο κενό και σκοτώνεται.

Σύμφωνα με μία άλλη παράδοση το κάστρο δεν μπορούσε να κυριευτεί λόγω της ισχυρής υπεράσπισης στρατιωτών, φρουρών και  των 101 υπηρετριών της Ρήγαινας. Οι πολιορκητές αφού είδαν πως δεν μπορούσαν με μάχη να εκπορθήσουν το φρούριο, αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν δόλο. Προσποιήθηκαν, έτσι, ότι βαρέθηκαν να πολεμούν και ότι αποχωρούσαν. Ωστόσο, άφησαν κάτω στον τοίχο του κάστρου κάποιους στρατιώτες. Έναν από αυτούς τον έντυσαν με γυναικεία ρούχα και θα έπρεπε να προσποιείται, παράλληλα, ότι είναι έγκυος.

Έπειτα, σύμφωνα με το σχέδιο, θα έπρεπε να τσιρίζει από τους πόνους και ακολούθως να πήγαινε στην πόρτα του κάστρου και να ζητούσε να εισέλθει μέσα για να μπορέσει να γεννήσει με τη βοήθεια ατόμων του κάστρου. Έτσι και έγινε. Κάποια από τις υπηρέτριες προέτρεπε τη Ρήγαινα να λυπηθεί τη γυναίκα ενώ μια άλλη της είπε να μην την αφήσουν να μπει. Όμως, η Ρήγαινα λυπήθηκε και άνοιξε την πόρτα για να μπει μέσα η γυναίκα με αποτέλεσμα να ορμήξουν μέσα οι στρατιώτες. Σημειώθηκαν σκληρές μάχες, ωστόσο, για να γλιτώσουν την ατίμωση, η Ρήγαινα μαζί με τις υπηρέτριές της πήδηξαν στο κενό και πέθαναν.

Το βέβαιο είναι ότι και οι δύο παραδόσεις υποστηρίζουν το αρνητικό τέλος της περίφημης Ρήγαινας και την κατάληψη του Άη Λάρκου από τους εχθρούς παρά το ότι η βασίλισσα και οι συμπολεμιστές της πολέμησαν με περίσσιο θάρρος και αποφασιστικότητα.