Έξω από την κοινότητα της Κοράκου, στο εγκαταλειμμένο τουρκοκυπριακό χωριό Αγρολάδου, βρίσκεται εκκλησία αφιερωμένη στην Αγία Βαρβάρα. Χρονολογείται στον 16ο αιώνα και πρόκειται για μια μονόκλιτη ξυλόστεγη εκκλησία κτισμένη με ακανόνιστου σχήματος λίθους της περιοχής. Αποτελεί ένα ορθογώνιο λιτό κτίσμα που περιλαμβάνει τον κυρίως ναό και το ιερό. Το ιερό χωρίζεται από τον κυρίως ναό με ένα λιτό ξύλινο εικονοστάσι με λιγοστές εικόνες. Η εκκλησία βρίσκεται υπό την προστασία του Τμήματος Αρχαιοτήτων, το οποίο και ανέλαβε τη συντήρηση του το 2002. Η εκκλησία είναι κτισμένη ουσιαστικά στα πρότυπα των εκκλησιών του 15ου με 19ου αιώνα που συναντώνται στην οροσειρά και στις παρυφές του Τροόδους. Στον ίδιο αρχιτεκτονικό τύπο, του ξυλόστεγου ναού, ανήκουν και οι τρεις άλλες εκκλησίες της Κοράκου, του Αποστόλου Λουκά, της Παναγίας της Ελεούσας και του αγίου Μάμα.
Η μνήμη της Αγίας Βαρβάρας εορτάζεται στις 4 Δεκεμβρίου.
Η Αγία Βαρβάρα προερχόταν από εύπορη οικογένεια ειδωλολατρών. Ο πατέρας της για να την προστατεύσει από τους χριστιανούς, καθώς όπως πίστευε εξασκούσαν με ύπουλο τρόπο προσηλυτισμό, έκτισε ένα απροσπέλαστο πύργο για να την εγκαταστήσει μέσα. Παρά τα μέτρα του πατέρα της, η Βαρβάρα θα γνωρίσει το Χριστιανισμό από μια υπηρέτρια. Μέσα σε ένα ειδωλολατρικό περιβάλλον η Βαρβάρα ζούσε μυστικά τη χριστιανική ζωή. Όταν ο Διόσκορος, ο πατέρας της Βαρβάρας, έμαθε ότι η κόρη του είναι χριστιανή προσπάθησε με διάφορους τρόπους να την μεταπείσει για να επανέλθει στην ειδωλολατρία. Η Βαρβάρα όμως ήταν ανένδοτη και αμετακίνητη στην πίστη της. Τότε ο Διόσκουρος παρέδωσε την κόρη του στον ηγεμόνα Μαρκιανό, όπου με διάφορα μαρτύρια προσπάθησε να την κάνει να αλλαξοπιστήσει. Με ηρωισμό η Αγία Βαρβάρα αντιμετώπισε το μαρτύριο, έτσι ώστε ο Μαρκιανός μη βλέποντα άλλη λύση την καταδίκασε σε θάνατο με αποκεφαλισμό. Ο πατέρας της τότε ζήτησε από τον ηγεμόνα να προβεί ο ίδιος στον αποκεφαλισμό της κόρης του, πράγμα που έγινε. Ο παιδοκτόνος πατέρας βρήκε τραγικό θάνατο από ένα κεραυνό.
