Η Λόφου αποτελεί αναμφισβήτητα ένα από τα πιο ανόθευτα και γραφικά χωριά της Κύπρου διατηρώντας σε πολύ μεγάλο βαθμό τον παραδοσιακό της χαρακτήρα. Τα πετρόκτιστα σπίτια με τα ξύλινα μπαλκόνια τους και τις κεραμιδένιες στέγες, τα λιθόστρωτα στενά δρομάκια, οι βρύσες και οι στέρνες παραπέμπουν τον επισκέπτη σε άλλες εποχές.
Το χωριό της Λόφου είναι κτισμένο αμφιθεατρικά επάνω σε λόφους, σε υψόμετρο 800 περίπου μέτρων και 26 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Λεμεσού.Την ονομασία του την οφείλει στο ότι είναι κτισμένο πάνω σε λόφο. Η αρχική του ονομασία ήταν ο Λόφος και βρισκόταν σε χρήση μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα. Η μετονομασία του χωριού από ονομαστική σε γενική, δηλαδή από Λόφο σε Λόφου, έγινε καθαρά για χρηστικούς λόγους, καθώς διευκόλυνε την καθημερινή ομιλία των κατοίκων. Η Λόφου υφίστατο ακριβώς με την ίδια ονομασία κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, ενώ πιθανότατα να υπήρχε και την περίοδο των βυζαντινών χρόνων.
Κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας η Λόφου γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη και μεταμορφώνεται σε ένα μεγάλο αμπελοχώρι. Την περίοδο όπου άνθιζαν τα αμπέλια στις επιμελώς διατηρημένες δομές έδιναν στο χωριό μια εντυπωσιακή όψη. Κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ουαιώνα και την μετακίνηση των κατοίκων της Λόφου σε άλλες πιο ανεπτυγμένες περιοχές της Λεμεσού και κυρίως προς τον γειτονικό Ύψωνα, οι άλλοτε όμορφα κτισμένες δομές έχουν εγκαταλειφθεί αφήνοντας την περιοχή ερημωμένη και χωρίς πράσινο. Σήμερα με συντονισμένες προσπάθειες των κατοίκων της περιοχής επιχειρείται η επαναφορά της Λόφου στο χάρτη των κρασοχωριών.
Η Λόφου είναι ένα από τα χωριά με πλούσιους ιστορικούς και πολιτιστικούς χώρους. Εδώ λειτουργούν δυο μουσεία: το κοινοτικό αγροτικό μουσείο που αποτελεί ουσιαστικά το ελαιοτριβείο της Λόφου, κτίσμα των αρχών του 20ου αιώνα και που παρουσιάζει τον τρόπο παραγωγής λαδιού, καθώς και το Λαογραφικό Μουσείο, το οποίο λειτούργησε με ιδιωτική πρωτοβουλία με σκοπό να παρουσιάσει το εσωτερικό ενός παραδοσιακού σπιτιού της κοινότητας και να ταξιδέψει τον επισκέπτη σε παλαιότερες εποχές. Επίσης στο χωριό ξεχωρίζει το εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίριο του παλαιού δημοτικού σχολείου, κτίσμα του 1917 και το οποίο ταυτίζεται με την ιστορική εξέλιξη του χωριού. Στον περίβολο του σχολείου βρίσκεται μνημείο με την προτομή του αγωνιστή του 1821 Ιωάννη Σταυριανού και τον ανδριάντα του πεσόντα της τουρκικής εισβολής του 1974, Ηλία Καννάουρου.
Παλαιό Σχολείο
Για προσκύνημα επισκεφτείτε την εκκλησία της Παναγίας της Χρυσολοφίτισσας, η οποία αποτελεί την κύρια εκκλησία της κοινότητας και κτίστηκε τον 19ο αιώνα, έπειτα από το θαυμαστό τρόπο εύρεσης μιας παλιάς εικόνας της Παναγίας. Άλλες εκκλησίες της περιοχής αποτελούν το εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία , στα νότια του χωριού που προσφέρει μια υπέροχη θέα της θάλασσας και του φράγματος του Κούρρη, το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου στα δυτικά του χωριού, πλησίον του οποίου βρέθηκαν λαξευτοί πέτρινοι τάφοι και τέλος το εξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας, ένα όμορφο εκκλησάκι τρία χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της κοινότητας.
Παναγία Χρυσολοφίτισσα
Για τους λάτρεις της φύσης και του περπατήματος προσφέρεται μονοπάτι της φύσης που ξεκινά από τη βόρεια πλευρά του χωριού με κατεύθυνση προς το γειτονικό χωριό της Συλίκου. Αποτελεί μια εύκολη διαδρομή, η οποία δίνει την ευκαιρία στους περιπατητές να γνωρίσουν τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής. Το μονοπάτι φέρει την ονομασία «Βρύση», η οποία προέρχεται από τη βρύση που συναντάται ένα χιλιόμετρο βορειανατολικά της Λόφου, στο μέσο του δρόμου προς το Συλίκο και η οποία αποτελεί κτίσμα του 1842.
Μονοπάτι της Φύσης "Βρύση"
Τα τελευταία χρόνια η Λόφου παρουσιάζει σημάδια ανάπτυξης και αναγέννησης και αυτό οφείλεται τόσο από τους ίδιους τους Λοφίτες όσο και από του ξένους που αγόρασαν σπίτια στο χωριό. Μέσα σε λίγα χρόνια αναπαλαιώθηκε ένας μεγάλος αριθμός σπιτιών διατηρώντας τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα και καθιστώντας το ίδιο το χωριό σε ένα μουσειακό έκθεμα λαϊκής αρχιτεκτονικής.
Πλέον η κοινότητα της Λόφου αποτελεί ένα από τους πιο προσφιλείς αγροτουριστικούς προορισμούς με τη δημιουργία παραδοσιακών καταλυμάτων, ταβερνών και καφενείων. Το φεστιβάλ του Δεκαπενταύγουστου, η γιορτή του Παλουζέ, κάθε τελευταία Κυριακή του Σεπτεμβρίου, καθώς και διάφορες άλλες εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα στο χωριό, έρχονται να αναβιώσουν το ιστορικό παρελθόν της Λόφου και να προσελκύσουν επισκέπτες από όλη την Κύπρο δίνοντας επιπλέον ζωή στους άλλοτε χαλαρούς και ήρεμους ρυθμούς του χωριού.
