Το μοναστήρι της Παναγίας του Σίντη βρίσκεται 3 χλμ νοτιανατολικά του χωριού Πεντάλια, της επαρχίας Πάφου. Είναι κτισμένο στη δυτική όχθη του Ξεροπόταμου, στη συμβολή του με το αργάκι του Σίντι , από όπου πήρε και το όνομα του το μοναστήρι. Οι ιστορικές πηγές σχετικά με την ίδρυση του μοναστηριού είναι ελάχιστες. Υπολογίζεται λοιπόν ότι κτίστηκε περίπου τον 16ο αιώνα και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα κτίσματα της Ενετικής περιόδου στην Κύπρο.
Το μοναστήρι ήταν αρχικά αυτοτελής μονή και μετέπειτα αποτέλεσε μετόχι της μονής Κύκκου μέχρι και το 1927 όπου και εγκαταλείφθηκε. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 η κτηματική περιουσία του μοναστηριού πωλήθηκε σε κατοίκους των γειτονικών περιοχών, ενώ η αυλή είχε μετατραπεί σε μάντρα ζώων. Το 1966 το Τμήμα Αρχαιοτήτων κήρυξε το μοναστήρι σε αρχαίο μνημείο Β’.
Το μοναστήρι σήμερα είναι ερειπωμένο , με αρκετές ρωγμές από τους σεισμούς. Παρόλα αυτά μπορεί εύκολα κάποιος να διαπιστώσει τη μορφή και την αρχιτεκτονική του. Τα μοναστηριακά κτίσματα είναι πετρόκτιστα και αναπτύσσονται σε τρεις πτέρυγες σε σχήμα Π, γύρω από μια μεγάλη αυλή. Η ανατολική πτέρυγα της μονής είναι διώροφη και οι τοίχοι της είναι κτισμένοι με πλινθάρια. Πιθανότατα να αποτελούσε το χώρο διαμονής των μοναχών. Η βόρεια πτέρυγα είναι κτισμένη με ακατέργαστους λίθους και αποτελούσε την αρχική είσοδο του μοναστηριού. Αργότερα η είσοδος δημιουργήθηκε στα ανατολικά του μοναστηριού. Η δυτική πτέρυγα είναι μονώροφη και αποτελείται από ισόγεια δωμάτια που χρησίμευαν σαν στάβλοι των ζώων και αχυρώνες.
Στο μέσο της αυλής υπάρχει ένα πηγάδι, από το οποίο υδρεύονταν οι μοναχοί, ενώ σήμερα διασώζονται και οι δυο νερόμυλοι, που βρίσκονται πλησίον του μοναστηριού και αποτελούν ιδιοκτησία του.
Ο ναός του μοναστηριού είναι κτισμένος στη νότια πλευρά της αυλής. Ανήκει στον τύπο του μονόκλιτου με τρούλλο και αποτελεί ένα αξιόλογο δείγμα ναού της μεταβυζαντινής περιόδου στην Κύπρο. Οι τοίχοι του ναού είναι κτισμένοι με ακατέργαστους λίθους και μόνο τα τόξα, τα περίθυρα, ο τρούλλος και τα παράθυρα είναι κτισμένα με πελεκημένους πωρόλιθους. Τα λίθινα περιθυρώματα, ο κυκλικός φεγγίτης πάνω από τη δυτική είσοδο αλλά και η διαμόρφωση της βόρειας θύρας που ανοίγει στην αυλή υποδηλώνουν τις έντονες επιδράσεις της δυτικής αρχιτεκτονικής στην αρχιτεκτονική του ναού.
Το εικονοστάσι της εκκλησίας, το οποίο ανάγεται στον 16ο αιώνα έχει εξαφανιστεί τελείως. Διασώθηκαν μόνο τρεις ξυλόγλυπτοι κοσμήτες (16ος αιώνας), όπως και κάποιες εικόνες, τα οποία συντηρήθηκαν και εκτίθενται στο Μουσείο της Ιεράς Μονής Κύκκου. Στη θέση του παλιού εικονοστασίου τοποθετήθηκε πιστό αντίγραφο.
Η Ιερά Μονή Κύκκου, στην οποία ανήκει το μοναστήρι της Παναγίας του Σίντη προχώρησε το 1993 σε εργασίες συντήρησης του μοναστηριού, οι οποίες και κράτησαν 4 χρόνια. Οι εργασίες αναπαλαίωσης είχαν ως κύριο στόχο την διατήρηση του αρχικού χαρακτήρα και μορφής του μοναστηριού. Το 1997 η προσπάθεια αυτή τιμήθηκε με το βραβείο Europa Nostra. Το μοναστήρι σήμερα βρίσκεται υπό την προστασία της Ουνέσκο.
Το μοναστήρι πλέον προσφέρεται για τους προσκυνητές και τους επισκέπτες ως ένας ανοιχτός μουσειακός χώρος. Όταν επισκεφτείτε το χώρο θα νιώσετε πως ταξιδεύετε σε άλλες παλαιότερες εποχές. Ο συνδυασμός της φύσης που περιβάλλει το μοναστήρι και της ιστορικής βαρύτητας που φέρει ο χώρος δημιουργούν στον επισκέπτη αισθήματα κατάνυξης και ηρεμίας.
