Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και χρονολογείται τον 10ο με 12ο αιώνα. Είναι πετρόκτιστος με μεγάλες τετράγωνες πέτρες. Στο εσωτερικό του συναντάμε τοιχογραφίες, οι οποίες δυστυχώς έχουν φθαρεί. Αξιοσημείωτο αποτελεί το γεγονός ότι, την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ο Ναός χρησίμευσε και ως κρυφό σχολείο. Την εκκλησία μέχρι και το 1970 την «νημάτωναν» γυναίκες, δηλ. την τύλιγαν γύρω γύρω με νήματα, ως ένα είδος παράκλησης, για αντιμετώπιση της ανομβρίας, των επιδημιών και διαφόρων άλλων δυσμενών γεγονότων. Σημαντικής αρχαιολογικής αξίας, αποτελούν οι βυζαντινές μαρμάρινες πλάκες με τους δύο σταυρούς, εκ των οποίων η μία, η οποία βρισκόταν στην αυλή της εκκλησίας, έχει μεταφερθεί στο νεόδμητο ναό των Αγίων Στεφάνου, Αποστόλου Ανδρέα και Πατριάρχου Ιεροσολύμων.
Η αυλή της εκκλησίας στην πάροδο των χρόνων είχε πάμπολλες χρήσεις, καθώς στα αρχικά στάδια υπήρξε κοιμητήριο, έπειτα εκεί κτίστηκε το πρώτο αρρεναγωγείο, στο οποίο αργότερα μεταστεγάστηκαν σωματεία και διάφορες οργανώσεις, μέχρι εωσότου το 1951 κατεδαφίστηκε το παλαιό κτίριο και τη θέση του πήρε το νέο οίκημα του Θ.Ο.Ι, το οποίο βρίσκεται πλέον στην ιδιοκτησία της εκκλησίας.
