Μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού αποτελούν και οι νερόμυλοι, οι οποίοι βρίσκονται διασκορπισμένοι σε πολλές περιοχές της Κύπρου. Ο νερόμυλος αποτέλεσε την πρώτη μηχανή παραγωγής έργου που κατασκεύασε ο άνθρωπος με τη χρήση φυσικής και ανανεώσιμης πηγής ενέργειας. Χρησιμοποιώντας τη δύναμη που δημιουργείται με την πτώση του νερού από ψηλά και με τη βοήθεια του τροχού, ο νερόμυλος αντικατέστησε πρωιμότερες μηχανές που απαιτούσαν τη συμμετοχή του ανθρώπου ή των ζώων (χειρόμυλοι και ζωόμυλοι). Με τον νερόμυλο και τη βοήθεια της μυλόπετρας άλεθαν επίσης αλεύρι και διάφορα σιτηρά. Οι νερόμυλοι στην Κύπρο χρησιμοποιήθηκαν για πολλά χρόνια μέχρι και τη δεκαετία του ’50.
Ένας από τους νερόμυλους του νησιού συναντάται στο Δάλι, σε μια περιοχή μεταξύ Ιδαλίου και Ποταμιάς, που φέρει την ονομασία Αγρίδι. Συγκεκριμένα βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του ποταμού Γυαλιά, απέναντι από το εκκλησάκι του Αγίου Δημητριανού του Αναγριδιώτη.
Ο νερόμυλος αποτελούσε ιδιωτική ιδιοκτησία, καθώς ανήκε σε ένα μεγαλογαιοκτήμονα της περιοχής, στον Τζιαμάλ Μπέη. Αποτελούσε τον μεγαλύτερο νερόμυλο της περιοχής και με αυτόν άλεθε σιτάρι, κριθάρι και διάφορα άλλα δημητριακά. Ο νερόμυλος σταμάτησε να λειτουργεί τη δεκαετία του ’50 και σταδιακά οδηγήθηκε στην εγκατάλειψη και στην ερήμωση, μέχρι το 2002 όπου ανακηρύχθηκε από το Τμήμα Αρχαιοτήτων ως Αρχαίο Μνημείο Β’. Με συγχρηματοδότηση του Τμήματος Αρχαιοτήτων και του Δήμου Ιδαλίου ο νερόμυλος συντηρήθηκε και αποκαταστήθηκε αποτελώντας πλέον ένα από τα αξιοθέατα της κοινότητας του Ιδαλίου.
Ο νερόμυλος αποτελείται από τη δεξαμενή, τον υδατόπυργο, το χώρο της φτερωτής και του αλεστικού μηχανισμού, διάφορα βοηθητικά δωμάτια (όπως δωμάτιο αποθήκευσης των σιτηρών, χώρος φύλαξης των ζώων κ.α.), καθώς και από ένα σύστημα πετρόκτιστων αυλακιών για τη διοχέτευση του νερού προς και από το μύλο. Στο χώρο όπου βρίσκεται ο νερόμυλος υπάρχει επίσης φωτογραφικό και πληροφοριακό υλικό σχετικά με τη διαχείριση του νερού δια μέσω των αιώνων στην Κύπρο.
