Χωριά με τη δική τους ιστορία, τη δική τους καθημερινότητα που σε περασμένους καιρούς έσφυζαν από ζωή. Και σήμερα, ακολουθώντας μια φθίνουσα πορεία, έφθασαν στο σημείο να είναι ακατοίκητα, παραμένοντας βουβά και ερειπωμένα,δημιουργώντας μια εικόνα μελαγχολική που μόνο ο φωτογραφικός φακός μπορεί να απαθανατίσει.
Δυο χωριά της επαρχίας Λεμεσού, σε κοντινή απόσταση από το γνωστό χωριό Άρσος, επονομαζόμενα Τρόζενα και Γεροβάσα. Τα γειτονικά αυτά χωριά είναι σχεδόν ενωμένα το ένα με το άλλο, δίνοντας την εντύπωση πως είναι ένα χωριό. Στα δυο αυτά χωριά συμβίωναν αρμονικά Ελληνοκύπριοι (Τρόζενα) και Τουρκοκύπριοι (Γεροβάσα), οι οποίοι είχαν ως κύρια ασχολία τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Ο πληθυσμός των χωριών παρέμενε πάντοτε μικρός με την περίοδο του 1964 να παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μείωση, όταν οι Τουρκοκύπριοι εγκατέλειψαν το χωριό τους ύστερα από οδηγίες της ηγεσίας τους.
Σήμερα τα δυο αυτά χωριά παρουσιάζουν εικόνα εγκατάλειψης και ερήμωσης. Ένας τόπος γεμάτος χαλάσματα και φορτωμένος με τη δική του ιστορία και τις αναμνήσεις. Μισογκρεμισμένοι τοίχοι σπιτιών, σπίτια τα οποία «καταβρόχθισε» η άγρια βλάστηση, αφημένα αντικείμενα καθημερινής χρήσης, ακαλλιέργητα χωράφια, συνθέτουν την εικόνα ενός «χωριού φάντασμα», ξεγυμνωμένου από φωνές ζώντας τη φθορά του χρόνου. Και όμως τα ερειπωμένα αυτά χωριά αποκτούν ζωή για λίγη ώρα, όταν κάποιοι περαστικοί αποφασίζουν να ανακαλύψουν τους κρυμμένους θησαυρούς τους.
Ένα τέτοιος θησαυρός αποτελεί η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που βρίσκεται ενδιάμεσα των δυο κοινοτήτων και αποτελεί το μόνο γερό κτίσμα της περιοχής. Σε κοντινή απόσταση από την εκκλησία θα συναντήσετε το Κεφαλόβρυσο το οποίο ρέει σε όλη τη διάρκεια του χρόνου και από αυτόν σε περιόδους έντονων βροχοπτώσεων δημιουργούνται καταρράκτες, γνωστοί ως καταρράκτες των «Παραδεισιών», αποτελώντας ένα πραγματικό παράδεισο για τους επισκέπτες. Νερά που πέφτουν από ένα γκρεμό 100 μέτρων, πανύψηλα πλατάνια και σκλήδροι δημιουργούν μαγευτικές εικόνες επιβεβαιώνοντας το μεγαλείο της Μητέρας Φύσης. Η Τρόζενα και η Γεροβάσα ευρισκόμενες στην ανατολική πλευρά του Διάριζου ποταμού αποτελούν ίσως από τους ιδανικότερους προορισμούς για τους λάτρεις της αγνής ανόθευτης φύσης.
Κανείς όμως δεν θα περίμενε πως στα χωριά αυτά, που έχουν αφεθεί στο χρόνο, θα συναντήσεις μια γέφυρα, αποτέλεσμα της σύγχρονης μηχανικής. Η γέφυρα που δίνει την εντύπωση πως αιωρείται, καθώς δεν φέρει καμάρες, κτίστηκε με σκοπό να συνδέσει τα δυο χωριά με την ευρύτερη περιοχή του Διάριζου, αποτελώντας ένα από τα αξιοθέατα της περιοχής.
Στο πέρασμα σας από την περιοχή αξίζει σίγουρα να κάνετε μια στάση στα δυο αυτά χωριά. Περπατώντας στα ρυτιδιασμένα λιθόστρωτα σοκάκια τους θα παρασυρθείτε από μια γλυκιά νοσταλγία και τη γοητεία μιας αλλοτινής πιο αγνής εποχής. Η ηρεμία, η γαλήνη και η τρομακτική κάποιες φορές σιωπή των χωριών αυτών θα σας γοητεύσουν και θα σας ξυπνήσουν μια ονειροπόλα και συγχρόνως ρομαντική διάθεση.
